Hacı Ethem Büke Caddesi

Hacı Ethem Büke Caddesi No:5, çocukluğumun geçtiği ev orada. Kaldırımlarında top oynadığım, yollarında koşturduğum yer orada. Koşarken düştüğüm, dizlerimi yaraladığım taş orada. Gökyüzünün rengini öğrendiğim, leylekleri seyrettiğim mekan orada...
 Bahçesinde nar ağacı olan, avlusuna çiçekler dolan, oyunlarıma sığmayan ev orada… Kış aylarında kar yağan, yaz aylarında sıcak olan sokak orada... Arkadaşlarla okula gittiğimiz, uzun uzun sohbetler ettiğimiz, saklambaç oynadığımız yerler orada… Bisiklet sürmeyi öğrendiğim, mahalle maçlarında terlediğim yollar orada...
Yeni yetme çağımı yaşadığım, hayatı öğrendiğim yerler orada… Ayağıma paslı çivilerin battığı, kulağımı arıların soktuğu, acılar içinde çocukken ağladığım hatıralar orada. İnsanların birbirine güvendiği, komşuluk ilişkilerinin yaşandığı, büyüğün küçüğü sevdiği, küçüğün büyüğü saydığı güzel yıllar orada… İlk gençlik yıllarım, hayallere daldığım çağlarım, tarif edemediğim duygularımı yaşadığım anlarım, hiç unutamadığım günlerim orada.
Ellerim cebimde sokaklarında dolaştığım, ıslık çalarak yollarını arşınladığım mahalle orada. Evimizin önündeki akasya ağacının kendisi olmasa da yeri hala orada. Komşularımız Gazancıların Emin dede, Ayşe nine; Macuncuların Mehmet Emin dede, Fatma nine; Boruoğullarının Ahmet amca, Rahime teyze, Altıntopların Fikriye nine, Erkulların Esma nine, Nadire nine,  karşı komşumuz Fadime nine daha birçok büyüklerim ve onlara ait hatıralarım hepsi orada…
Hele evimizin içindeki bereket ve zenginlik vesilesi olan canım anneannem Emine nine ve onun öğütleri, hayat tecrübesi, bana öğrettikleri, şimdi kaybolmaya yüz tutan o güzel geleneğimizin, yaşam şeklimizin harika örnekleri orada. 19 yaşımda kaybettiğimiz babam, halıcı Bekir ağa’ya ait her iz, hatıra, işaret, yaşanmışlıklar orada…
Cuma mahallesi, Hacı Ethem Büke caddesi No:5 Gördes…. Hatıralardan silinmeyen çocukluğum, anavatanım orada…. Gökyüzü gibi duran,  hiçbir yere gitmeyen çocukluğum hep orada...