Araf

Yaralı bilinçten ibaretim ben
Dünya dönmek için bana muhtaç mı?
Yokkukta var olan saadetim ben
Varlığın cezbesi güya kıskaç mı?

Bir yanım ebedî hayatı besler
Bir yanımda süfli, adi hevesler
Ruhumda duyduğum ılık nefesler
Uzaktan uzağa bana ilaç mı?

Ne uykuya hacet ne ki yemeğe
Izdırap çeksen de gelmez kömeğe
Yâr bürünür mü hiç ete kemiğe?
Maşuk dedikleri dudak mı saç mı?

Gönül kuşu asi, yemlenmek ister
Zümrüdanka gibi mimlenmek ister
Kâh neşelenmek kâh gamlanmak ister
Esriyip uçması sanki miraç mı?

Kibirden mabutsun ey fani beden
Ölmeyi bilmezsin ölüm gelmeden
İksirler arasın hep umut eden
Ölümsüzlük sana bir ihtiyaç mı?

Altını, elması yere serseler
Cihan bizim deyip hüküm verseler
Hisse mi alırlar kabir görseler?
Hünkârın giydiği kavuk mu taç mı?

Âlemde ey âdem, zerre değilsin
Meleklikten uzak, şerde ehilsin
İblis dahi sana neden eğilsin?
Rumuzun farkı yok; hilal mi haç mı?