Canım Anneannem

Dünyaya gözümü açtığım günden beri evimizde bizimle beraber yaşayan Canım Anneannem Emine Göven'i geçen gün rahmet-i Rahmana uğurladık.  Bu seneki Ramazan-ı şerifin tam ortasında Hakkın rahmetine kavuşan anneannem 1928 doğumluydu. Bu tarihe göre 88 yaşında ahirete irtihal etmiş oldu.  Anneannem resmi kayıtlara göre 1928 yılında yani Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşundan 5 yıl sonra doğmuş. Cumhuriyetin ilk çocuklarından sayılır. Tabii bu gerçek doğum tarihiyse eğer. Cumhuriyetin ilk yıllarını göz önünde bulundurursak daha önce doğmuş da sonradan nüfus cüzdanı çıkarılmış olabilir. O zaman yaşı doksanı geçmiş olabilir. Tabi bunu şimdi Allahtan başka bilen yok.
            88 yıl da yaşasan 90 yıl da 100 yıl da yaşasan ölüm başa gelecek. Ve mutlaka her nefis ölümü tadacak. Rabbim güzel ölümler versin. Anneannen Ramazan ayının içinde, gözümüzün önünde, İsmail kardeşimle ben Yasin-i şerifi okurken güzel bir şekilde teslim-i ruh etti. Ben Yasin-i şerifi 8. kez okurken dördüncü sayfalarında rahat bir şekilde ruhunu teslim etti. Rabbim rahmetiyle muamele etsin, taksiratı affetsin, hesabını asan eylesin, makamını ali, mekânını cennet eylesin. (Amin)
               Anneannemin benim üzerimde emeği çoktur. Bizi o büyüttü sayılır. Kardeşimle aramda yaş farkı az olduğu için iki küçük çocuğa bakmakta anneme en çok o yardım etmiştir. Ben ne yapsam onun hakkını ödeyemem. Şu an 36 yaşındayım ve anneannem 36 yıldır hep bizim evimizde bizimle beraber yaşadı. Çocukluğum hep onun elinin altında geçmiştir. Çocukluğumun en güzel anları, hatıraları içinde hep anneannem vardır. Büyük şair Cahit Sıtkı Tarancı'nın "Bugün Cuma" adlı şiirinde dediği gibi: "Bugün cuma;/Büyükannemi hatırlıyorum,/Dolayısıyla çocukluğumu,/Uzun olaydı o günler!/Yere düşen ekmek parçasını/Öpüp başıma götürdüğüm günler!"               Dedemin erken vefat etmesi üzerine bizimle beraber yaşayan anneannem evimizin büyüğüydü. Onun bizimle yaşamasından olsa gerek evimizin bereketi hiç eksik olmazdı. Babam rahmetlik hep ticaretle uğraşırdı. Ve çok şükür işleri iyi gider ve kazancı hep bereketli olurdu. Büyük ekonomik krizlerde bile çok sıkıntı yaşamadık şükürler olsun.            
            Babam Bekir Aybey de 1999 yılının yine böyle Ramazan ayında vefat etti. Ben o zaman 19 yaşımdaydım.  Üniversite 2. sınıfta okuyordum. Evin büyük oğlu olmam hasebiyle bir anda evimizin ve kardeşlerimin sorumluğu bana düştü. Artık hem üniversitede okuyacaktım hem de ailemin sorumluluğunu alacak onlara yardım edecektim. Dolayısıyla 19. yaşımda babamın vefat etmesi tüm gençliğimi bitirdi. Babamın gidişiyle gençliğim de erkenden gitmiş oldu. Şimdi de sanki anneannem vefatıyla tüm çocukluğumu alıp götürdü. Adeta, içimde yaşattığım çocukluk anılarımı da anneannemle beraber onun mezarına gömdük ve üzerine toprak örttük.
            Dedem İsmail Göven ben doğmadan önce 1978 yılının Ramazanında vefat etmiş. Babam 1999 yılının Ramazanında vefat etti. Anneannem de bu seneki Ramazan ayında vefat etti. En yakınlarım hep Ramazan-ı şerif ayında vefat etti. Rabbim, inşallah bu 11 ayın sultanı olan Ramazan-ı şerif hürmetine ölmüşlerimize rahmetiyle muamele eder.
            Anneannem çok disiplinli bir kadındı. Tam bir Osmanlı kadını diyebiliriz. Bizim şu an yaşadığımız dünyadan çok farklı bir dünyada yetişmiş, farklı bir kültürde terbiye almış bir insandı. Sabah biz uyandığımızda yüzümüzü yıkamadan kahvaltı sofrasına bakamazdık bile. Üniversite yıllarında bazı arkadaşların elini yüzünü yıkamadan sofraya oturduklarını gördüğümde hemen anneannem aklıma geldi. O bize elimizi yüzümüzü yıkamadan bırak sofraya oturmayı sofraya baktırmazdı bile. Çok titiz kadındı. Terbiyeye, edebe, ahlaka çok önem verirdi. Hemen yanlış bir şey olsa "Çok ayıp." diye bizi uyarırdı. Televizyonlar yeni çıkmıştı. Mahallede sadece birkaç evde televizyon vardı. Bizim eve de komşular film izlemeye gelirdi. Hep beraber Türk sineması izlerdik. Anneannem filmden sonra bize bu filmlerden çıkardığı hayat derslerini anlatırdı. "Hayatta bir kötülük yaparsan mutlaka bir gün cezasını çekersin." gibi sözler söylerdi.
            Bu senen anneannemsiz ilk bayramımızı yaşayacağız. Nasıl geçer artık bilemiyorum. Tek bildiğim anneannem aklıma gelince hemen gözlerimin dolduğu. Nur içinde yat Canım anneannem. Sen benim hayatımdaki en önemli insanlardan biriydin. Seni hep özleyeceğim, hiç unutmayacağım ve sana her zaman hayır dua edeceğim İnşallah. Mekânın cennet olsun.