Anılarım-54

Yurt Dışı Eğitim Ödeneklerinin İptali ve Bulunan Çare
Tam gitme hazırlıkları yapılırken Türkiye’de 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi oldu. Darbe yönetimi, yurt dışında eğitim ve araştırma amaçlı ödenekleri iptal etti. Böylece onca hazırlık ve Avrupa’da bilgi görgü artırma hayali suya düştü. Moralim iyice bozuldu. Evde de moral bozukluğu oldu. Tam bu noktada kayınbiraderim Abbas devreye girdi ve dedi ki “Neye bu kadar üzülüyorsunuz? Dünyanın sonu değil ya: Zaten yazışmalar nedeniyle seni “İbrahim Koç” olarak iyice tanıdılar. O nedenle ETH’ya Türkiye’deki yeni durumu anlatıp, Türk hükümetinin araştırma maksatlı yurt dışına gitmesi planlanan tüm akademisyenlerin yurt dışı ödeneklerini iptal ettiğini, eşinle birlikte bir yıllık masraflarınızı İsviçre hükümeti karşılarsa ETH’da bir yıl araştırma yapmak üzere gelmek istediğini ve isteğinin kabul edilmesini kendilerinden rica edersin. Bu şekilde bir şansını denersin.” dedi. Bu teklif bana da çok uygun ve akıllıca geldi.
Bu düşünce doğrultusunda, yine kayın biraderim Abbas benim adıma Richard Köchle’ye Fransızca bir mektup yazdı. Belli bir süre sonra Richard’dan mektup geldi. Mektup çok olumluydu. Ancak ETH yönetimi, bir yıl değil de altı aylığına misafir öğretim üyesi statüsünde eşimle birlikte gelmemi kabul ediyordu. Bize ETH’ya yakın bir yerde üniversiteye ait bir binada daire ayırdıklarını, bana 2000 isviçre frangı aylık verileceğini belirtiyordu. Zürih’e ne zaman geleceğimi bildirmemi istiyorlardı. Mektup beni çok mutlu etmişti.
Mektubu, Macit hocama götürerek, ETH’da araştırma yapmamı kabul ettiklerini ve geliş tarihimi bildirmemi istediklerini kendisine söyledim. Macit hocam da teklifimizin ETH tarafından kabul edilmesine çok sevindi. Mektubu kendisi de inceledi.” Bu mektupla birlikte bölüm başkanlığına bir dilekçe vererek gerekli izin formalitelerini yerine getirelim” dedi. Gidiş tarihi olarak 1981 yılının ağustos ayının son haftasını kararlaştırdık. Bölümümüz beni altı aylığına maaşlı izinli sayacaktı. Bölüm yönetim kurulundan bu şekilde bir onay aldıktan sonra Richard’a bir mektup yazarak Zürih Garı’nda ne gün hangi saatte olacağımızı bildiren bir mektup yazdım. Zürih’e tren ile gitmeyi kararlaştırmıştık. Richard’dan gelen sonraki bir mektupta, bildirilen saatte Zürih Garı’nda olacağını ve bizim kendisini tanıyabilmemiz için krem rengi bir bir şemsiye taşıyacağını bildirdi. Ben de nazik davranışları için kendisine teşekkür edip buluşma dileklerimi ilettim.