Hayat Yaşamaya Değer

İlkbahar gibi bir mevsimi olan bu dünya üzerinde yaşamaya değer. Ne olursa olsun.  Sabahattin Ali, ne güzel de ifade etmiş. Tüm Sevdiklerim... Görmeyen gözlerle neleri görebileceğimi, duyumsayabileceğimi bana anlatan güzel insanlarla tanışmam emeklilik dönemimde başladı.
O kadar duygu yüklü, insana huzur veren insanlardı ki... Yaşamımı sorgulamaya yardımcı oldular. Onların yaşamına bir nebze dokunabilmenin getirisi bin nebzeye değerdi. Liseyi bitirme üniversiteye hazırlanma döneminde ki Aytenler, Ahmetler yaşamımda bıraktıkları izler, unutulmaz anılarımı süslemekteler.
Görüyoruz ama anlamsız duygunun hiç uğramadığı bakışlarla. Haftada iki gün onların gözleri oluyordum. Hayata bakışları, öğrenme arzularının yıllarca öğretmeye çalıştığım öğrencilerden o kadar fazlaydı ki... Çok susamış bir insanın nefes almadan kana kana su içmesi gibiydi. Ayten yedi yaşında görme yetisini kaybetmiş, Turan çok az yüzde on görebiliyor. Bazısı da doğuştan… Görme Engellilerin sekreterliği üstlenen Selçuk, üniversiteyi bitirmiş.
Karate eğitiminde başarılar kazanmış. Esprili çok da yakışıklı şık giyimliydi. Konuşmamızın birinde o kadar şık ve esprilisin ki seninle yaşayanlar çok şanslı dedim. Yanlız yaşadığını, sadece halasının varlığından bahsetti. Kıyafet seçimini de bir aletin renkleri algılayıp seslendirdiğini ona göre uyumlu giydiğini söyledi. Görmeyen gözleriyle bu yakışıklı delikanlı her şeyin üstesinden gelebiliyor ve de etrafına da ışık saçabiliyordu. Onların yaşamında umutsuzluk ,karamsarlık yok.
Öğrenmek yaşamı doya doya yaşamak vardı. Pasta ve böreklerle hazırlanarak gittiğim o günler  yaşamımda iz bırakan gönül katımın huzura erdiği günlerdi. Yaşam penceresine ilk kez bu açıdan bakıyordum...
Selimle birlikte vapurla Karşıyakaya dönerken,  yolların bozuk olduğunu, onlara vereceği olumsuzluklardan bahsettim. Görmeyen gözleriyle bana verdiği cevabı şuydu.
“Öğretmenim bugün hava ne kadar da güzel. Denizin kokusunu algılayabiliyorum. Ne kadar da şanslı olduğumu düşünüyorum İzmir’de yaşamakla” deyince... İşte böyle Gülruh dedim... Sen beş duyu organınla hayata olumsuz bakıp, şu güzellikleri yakalayamazken, sana Öğretmenlik yapan Öğrencinle berabersin diye hayıflandım.
Görmeyen gözler sizin ruh halinizi o kadar güzel alıyorlardı ki... Bugün hocam sevinçli veya üzüntülü gibi. Birbirimizi iyi tanıyıp bağlar güçlenince hepsi de yüzüme ve saçlarıma  dokunmak istediklerini söylediler. Dokunduklarında beni o kadar güzel duygularıyla ifade ettiler ki... Kendimi hiç bu kadar güzel ve mutlu hissetmemiştim. Anlamlı ve ruh güzelliğinin de içinde yer aldığı sözcüklerdi.
 Torbalıdan Konak İl halk Kütüphanesindeki sınıfımıza gelen ve Üniversiteyi dereceyle bitiren Öğrencim Selim Tunceli Milli Eğitim Müdürlüğüne atandı. Her zaman arar duygularımızın konuştuğu sohbetler yaparız. Görme engellilerin sesle algılamaları o kadar yüksek ki. Tüm davranışlarınızı çözen şifre gibi...
Eşimle beraber katıldığımız öğretide Felsefeyi kazanan Aytenin eşime sizin sayenizde Felsefeyi sevdim ve kazandım demesi ödüllerin en büyüğüydü. Görme engelliler için belediyenin hazırladığı partiye katıldık. İnanın hiç bu kadar duygulanmamıştım. O kadar şık giyimliler ve ses tonundan arkadaşlarını tanıyıp kucaklaşmalarını görmeliydiniz. Yaşamda bir çok şeyi hiçbir zorluk çekmeden yaparken, bu davranışları zorlukla yapmalarına rağmen umutla, sevinçle görmeyen gözleriyle bakabiliyorlardı. İki öğrencimiz evlendi. Balayına Antalyaya gittiler. Ne kadar da güzel. Yaşamı yaşanılır kılmak. Ve çok güzel bir oğulları oldu.
Hala devam eden buluşmalarımızda sekiz aylık oğluyla geldiler. “Öğretmenim biliyor musun? Patiği ayağından çıkan oğlum ağlayıp ayağıyla bana doğru tepinerek Anne patiğim çıktı der gibi bana yardımcı oldu. Annesinin gözü olmaya başladı.” deyince duygularıma engel olamadım. İç dünyama dedim ki; Ne kadar da şükürsüz, verilen bunca nimetlerin değerini bilmeden bir yaşam sürmüşüm? Her an duyumsayarak yaşamak varken!
  Umutlarla uğurladığımız o güzel yürekli Öğrencilerimiz bizlere kattığı değerlerle yaşamımızda iz bıraktılar. Duygularıyla gören o güzel insanları kıymetli bir elmas gibi yüreğimizde saklıyoruz. İyi ki sizlerle yollarımız kesişti. İyi ki umutlarınız daima var ve olacak, diyebiliyorum. Yaşam her haliyle güzel diyebiliyorsam bunu Görmeyen gözlere borçluyum. Yaşamda ki Bu Güzel İnsanlara sevgilerimle...