Sizin Televizyonunuz Ne Markaydı?

 Televizyonun ilk çıktığı yıllarda misafirlerimizin adı da telesafir şeklinde değişmişti.
Yazıma başlarken bizlere bu yaşanmışlıkları sunan o güzel yürekli telesafirlerimize teşekkür ediyor, aramızdan ayrılanlara da rahmet diliyorum.
Televizyon izlemek yaşamımızdaki en güzel zaman dilimiydi.
Çalıkuşu dizisini biz genç kızlar ilgiyle izlerdik. Feride'nin cesurluğuna, Kamuran'ın yakışıklılığına da hayran kalırdık.
Her evde televizyon yoktu. Yeni televizyon alacaklar önce üç çeşit televizyon markasının birini tercih etmek için evleri dolaşırlardı.  Televizyonu incelerler ev sahibinden de bilgi alırlardı.Sanki evin kızını görmeye gider gibi...
Bir kahvesi eksik desem... Diyemem...
 Çünkü bize gelenlere kahveyi ben ikram ederdim ama görücüye çıkan televizyonumuzdu.
Sony marka televizyonumuzun talibi bir hayli çoktu.
Her zaman "çok güzelmiş hanım kızımız" yerine "Sony televizyonunuz" denir," karlı da değil diyerek methiye düzülürdü. Sanki hava durumundan bahseder gibi...
Telesafirlerden bazıları da geçen gün yan komşuda " Şahin Tepesi" dizisini kardan seyredemedik derlerdi. Bizim baş köşeye kurulan, annemin evimize gelmeden  hazırladığı dantel örtüsüyle görücüye çıkan televizyonumuzu  neredeyse evdeki kızların  kıskanacağı gelirdi. Diğer markaların da yine talibi vardı.
Grundig, Philips, Nordmende... Ama bizimkinin kadar albenisi olan insanı bir anda âşık eden görüntüsü yoktu.
Çünkü bizde kar yağmaz, ilkbahar gibi çiçekler açar gönülleri fethederdi. Şimdi beğenilen televizyonun markasının, gazetenin yazısız kenarından bir parça koparıp üzerine  yazılarak evin erkeğine düğün davetiyesi gibi götürülmesine sıra gelirdi.
Evin hanımı: "Bu marka televizyon çok güzel bey! hiç karlı değil!, ben de halı dokuma paramdan katayım da ne olur ondan alalım!" demeye başlardı.
Televizyonun eve girmesiyle çatıya birinin çıkması aynı anda olurdu.
Çubuk anten denilen T harfi şeklindeki antenler "kurum kurum kurulur" bu evde televizyon var diye çatıda varlıklarını gösterirlerdi.
Tüm yoldan geçenler televizyon aldığınızı hemen anlarlardı. Tanıdıklar "Hayırlı olsun güle güle kullanın" derlerdi.
Bu kadar albenisi olan Sony marka televizyonun bile arada sırada kış mevsimini yaşatıp kar yağdırdığı da olurdu. Hemen evin beyi, delikanlı birini sokaktan geçerken çağırır "Oğlum bir zahmet şu çatıya çıkıver de şu antene bakıver!" derdi. Bizde de durum aynıydı.  Çatıda antenle ilgilenen delikanlı, babam bahçede, içeride televizyonun başında bekleyen annemle koordineli çalışma başlardı.
Antenin yönünü değiştirmeye başlayan delikanlı seslenerek;
-Nasıl Zeybek Amca?
Babam:
-Ayten karlı mı?
Annem:
 -Biraz oluyor!
Babam:
-Oğlum devam et! Anteni Fotoğrafçılara doğru çevir!..
Delikanlı:
-Oldu mu?
Babam anneme :
-Oldu mu Hanım?
Annem:
-Biraz daha çevirin bakalım,olmadı! Hay Allah daha kötü oldu!..
-Delikanlı sen şunu bir de Cevdet dayının kahvesine doğru çevir!
Hemen hemen hiç sağ sol kavramı geçmez tüm komşuların isimleri söylenerek o yöne doğru ayarlama yapılırdı.
En  sonunda...
-Annemin "Oldu çok güzel sakın dokunmayın!" sesiyle sevinci yaşayan babam:
-Aman gözünü seveyim öyle kalsın delikanlı eline sağlık!
"Çok güzel oldu" sözleriyle koordineli çalışma başarıyla neticelenirdi. Bu enstantaneler dizilerde de geçerdi. Toplumumuzdaki olaylarla örtüşen Bizimkiler dizisinde de aynı replikleri duyardık. Televizyon görüntüsünü ayarlarken dizide Cemil ile karısı Sevim arasında geçen konuşmalar şöyleydi:
-Sevim!..Sevim!.. Oldu mu? Oldu mu?
Sevim:
-Cemil çok karlı!..
Sözleriyle bizleri hep gülümsettiler ve 15 yıl evlerimize misafir oldular.
Bu arada televizyon kurulumunda talihsiz olaylar da olmuyor değildi. Çatıdan düşenler, kiremitlerin kırılmasıyla yağmur sularıyla ıslanan odalar... "Doktor bey geçen gün televizyonun yerini değiştirdim de belim çok ağrıyor" diyen insanlar bir hayli çoktu.   
 Tüm bu anıları evimizin divanlarını dolduran telesafirlerimize borçluyum... Gördesimin o güzel yürekli insanlarına... Sizlerin televizyonu ne markaydı acaba? Görücüsü çok muydu bizimkisi gibi? Ama biz bu kadar görücüye rağmen televizyonumuzu vermedik. Evde kaldı...
Sizinkisi de evde kaldı mı?
Tüm Sevdiklerim...